UREDBA O PLANU MREŽE ZDRAVSTVENIH USTANOVA

I UVODNE ODREDBE

Član 1

Ovom uredbom utvrđuje se Plan mreže zdravstvenih ustanova - broj, struktura, kapaciteti i prostorni raspored zdravstvenih ustanova u javnoj svojini (u daljem tekstu: zdravstvena ustanova) i njihovih organizacionih jedinica po nivoima zdravstvene zaštite, organizacija pružanja hitne medicinske pomoći, kao i druga pitanja od značaja za organizaciju sistema zdravstvene zaštite u Republici Srbiji.

Tabela teritorijalnog rasporeda i posteljnih kapaciteta zdravstvenih ustanova u Republici Srbiji, odštampana je uz ovu uredbu i čini njen sastavni deo.

Član 2

Zdravstvene ustanove osnivaju se i obavljaju zdravstvenu delatnost u skladu sa zakonom i ovom uredbom.

Za ostvarivanje prava građana u oblasti zdravstvene zaštite, kao i za sprovođenje programa zdravstvene zaštite donetih na nivou Republike Srbije, mogu se osnivati sredstvima u javnoj svojini sve zakonom utvrđene vrste zdravstvenih ustanova (dom zdravlja, apotekarska ustanova, bolnica (opšta i specijalna), zdravstveni centar, zavod, zavod za javno zdravlje, klinika, institut, kliničko-bolnički centar, univerzitetski klinički centar, vojna zdravstvena ustanova ili sanitetska jedinica i ustanova u Vojsci Srbije u skladu sa posebnim zakonom).

Zdravstveni centar ima organizacione jedinice koje obavljaju delatnost doma zdravlja i opšte bolnice.

Zdravstvene ustanove, u zavisnosti od zdravstvene delatnosti koju obavljaju, broja i starosne strukture stanovnika kojima pružaju zdravstvenu zaštitu, postojećeg broja, kapaciteta i rasporeda zdravstvenih ustanova, stepena urbanizacije, razvijenosti i saobraćajne povezanosti pojedinih područja, dostupnosti zdravstvene zaštite, potrebnog obima određenog nivoa zdravstvene delatnosti, kao i ekonomske mogućnosti Republike Srbije, osnivaju se i adekvatno raspoređuju na celoj teritoriji Republike.

Član 3

Zdravstvene ustanove obavljaju zdravstvenu delatnost na primarnom, sekundarnom, tercijarnom i na više nivoa zdravstvene zaštite.

II ZDRAVSTVENA DELATNOST NA PRIMARNOM NIVOU ZDRAVSTVENE ZAŠTITE

Član 4

Zdravstvenu delatnost na primarnom nivou zdravstvene zaštite obavlja dom zdravlja, apotekarska ustanova i zavod (zavod za zdravstvenu zaštitu studenata, zavod za zdravstvenu zaštitu radnika, zavod za urgentnu medicinu, zavod za gerijatriju i palijativno zbrinjavanje, zavod za dentalnu medicinu, zavod za plućne bolesti i tuberkulozu i zavod za kožne i venerične bolesti).

1. Dom zdravlja

Član 5

Dom zdravlja u javnoj svojini osniva se za teritoriju jedne opštine (sa najmanje 10.000 stanovnika), dve ili više opština, odnosno grada, u skladu sa Planom mreže zdravstvenih ustanova (u daljem tekstu: Plan mreže).

Izuzetno, dom zdravlja, koji je utvrđen Uredbom o planu mreže zdravstvenih ustanova ("Službeni glasnik RS", br. 42/06, 119/07, 84/08, 71/09, 85/09, 24/10, 6/12, 37/12, 8/14, 92/15, 111/17, 114/17 - ispravka, 13/18, 15/18 - ispravka i 68/19), može se osnovati za teritoriju jedne opštine sa manje od 10.000 stanovnika.

Dom zdravlja obezbeđuje najmanje:

1) preventivnu zdravstvenu zaštitu za sve kategorije stanovnika;

2) zdravstvenu zaštitu žena;

3) zdravstvenu zaštitu dece;

4) zdravstvenu zaštitu iz oblasti opšte medicine;

5) zdravstvenu zaštitu iz oblasti polivalentne patronaže, kućnog lečenja, odnosno kućnog lečenja sa palijativnim zbrinjavanjem i zdravstvene nege.

Dom zdravlja obezbeđuje i zdravstvenu zaštitu iz oblasti dentalne medicine, laboratorijsku i drugu dijagnostiku, samostalno ili preko druge zdravstvene ustanove, odnosno privatne prakse u skladu sa zakonom i ovom uredbom.

U domu zdravlja može se obavljati i delatnost medicine rada i druga specijalističko-konsultativna delatnost, kao i apotekarska delatnost, u skladu sa zakonom.

Dom zdravlja obezbeđuje sanitetski prevoz, kao i prevoz pacijenata na dijalizu, samostalno ili preko zdravstvene ustanove, u skladu sa zakonom i Planom mreže.

Član 6

Ukoliko obavljanje sledećih zdravstvenih delatnosti nije organizovano u drugoj zdravstvenoj ustanovi u javnoj svojini na teritoriji za koju je dom zdravlja osnovan, u domu zdravlja se obezbeđuje, odnosno obavlja hitna medicinska pomoć i zdravstvena delatnost iz oblasti dentalne medicine, medicine rada i laboratorijska, radiološka i druga dijagnostika.

U domu zdravlja koji je osnovan za teritoriju sa preko 20.000 stanovnika, a udaljen je preko 20 kilometara od najbliže opšte bolnice, odnosno dom zdravlja koji je osnovan za teritoriju sa preko 15.000 stanovnika, a udaljen je preko 50 kilometara od najbliže opšte bolnice, može se obavljati i specijalističko-konsultativna delatnost iz oblasti interne medicine, pulmologije (pneumoftiziologije), oftalmologije, otorinolaringologije, psihijatrije (zaštite mentalnog zdravlja), dermatovenerologije, epidemiologije, medicine sporta i fizikalne medicine i rehabilitacije.

Dom zdravlja može obavljati apotekarsku delatnost u skladu sa zakonom kojim se uređuje zdravstvena zaštita.

Član 7

Dom zdravlja, u zavisnosti od broja stanovnika na teritoriji za koju je osnovan, gustine naseljenosti i saobraćajne povezanosti, u prostorno izdvojenim naseljenim mestima, ustanovama i privrednim društvima, može obrazovati organizacione jedinice, i to: ogranak doma zdravlja, zdravstvenu stanicu i zdravstvenu ambulantu.

Ogranak doma zdravlja može organizovati dom zdravlja koji je osnovan za opštinu ili grad sa preko 100.000 stanovnika - za najmanje 40.000 stanovnika te opštine, odnosno grada, kao i dom zdravlja osnovan za dve ili više opština - u opštini izvan sedišta doma zdravlja za najmanje 8.000 stanovnika.

U ogranku se obezbeđuje hitna medicinska pomoć, zdravstvena zaštita dece i školske dece, žena i odraslog stanovništva, patronažna služba i kućno lečenje i nega, kao i preventivna i dečija stomatologija.

Zdravstvena stanica organizuje se za jedno ili više naseljenih mesta udaljenih preko 10 km od sedišta doma zdravlja i sa najmanje 5.000 stanovnika, za obavljanje najmanje delatnosti hitne medicinske pomoći, opšte medicine i zdravstvene zaštite dece i školske dece.

Zdravstvena ambulanta organizuje se u naseljenom mestu, školi, privrednom društvu ili ustanovi ako opredeljeni broj korisnika omogućava angažovanje jednog tima za obavljanje delatnosti iz opšte medicine ili zdravstvene zaštite dece i školske dece ili preventivne i dečije stomatologije.

Član 8

Ako u jedinici lokalne samouprave postoje dom zdravlja i opšta bolnica koji su u javnoj svojini, laboratorijska, radiološka i druga dijagnostika mogu se organizovati u okviru jedne zdravstvene ustanove i to u opštoj bolnici.

Izuzetno, na područjima sa specifičnim potrebama pružanja zdravstvene zaštite stanovništvu, gde saobraćajni i geografski uslovi to opravdavaju, u domu zdravlja može se organizovati i stacionar - kapaciteta 0,5 postelja na 1.000 stanovnika na teritoriji za koju je osnovan, odnosno bolničko porodilište sa najviše deset postelja, ako je udaljenost od najbliže opšte bolnice najmanje 30 kilometara.

2. Apoteka

Član 9

Pod apotekom u smislu ove uredbe podrazumeva se apotekarska ustanova, apoteka doma zdravlja i apoteka kao organizacioni deo druge zdravstvene ustanove na primarnom nivou zdravstvene zaštite.

Apotekarska ustanova se osniva za gravitaciono područje jedne ili više opština (za najmanje 40.000 stanovnika), odnosno grada.

Apotekarska ustanova može imati ogranke (za gravitaciono područje od najmanje 10.000 stanovnika).

Sedište apotekarske ustanove, kao i njeni ogranci mogu u svom sastavu imati organizacione jedinice van sedišta, odnosno ogranka, koje su organizovane u skladu sa zakonom.

Organizacione jedinice iz stava 4. ovog člana mogu se organizovati u okviru jednog istog upravnog okruga u kom se nalazi sedište, odnosno ogranak apotekarske ustanove, u čijem su sastavu.

Apoteka se osniva za područje od najmanje 4.000 stanovnika, u skladu sa zakonom kojim se uređuje zdravstvena zaštita (u daljem tekstu: Zakon).

Apotekarska stanica, kao organizaciona jedinica, organizuje se na ruralnom području, odnosno u naselju koje je najmanje pet kilometara udaljeno od najbliže apoteke.

3. Zavod

Član 10

Zavod se može osnovati samo na teritoriji na kojoj se nalazi sedište univerziteta koji u svom sastavu ima fakultet zdravstvene struke.

Zavod sprovodi zdravstvenu zaštitu pojedinih grupacija stanovništva, odnosno obavlja zdravstvenu delatnost iz pojedine oblasti zdravstvene zaštite.

Zavod se osniva kao:

1) zavod za zdravstvenu zaštitu studenata;

2) zavod za zdravstvenu zaštitu radnika;

3) zavod za urgentnu medicinu;

4) zavod za gerijatriju i palijativno zbrinjavanje;

5) zavod za dentalnu medicinu;

6) zavod za plućne bolesti i tuberkulozu;

7) zavod za kožne i venerične bolesti;

Zavod može obavljati apotekarsku delatnost i specijalističko-konsultativnu delatnost.

Zavod može imati organizacione jedinice u skladu sa Zakonom.

Zavod u okviru obavljanja delatnosti za koju je osnovan, prati i proučava zdravstveno stanje stanovništva u oblasti za koju je osnovan.

Član 11

Zavod za zdravstvenu zaštitu studenata osniva se za najmanje 10.000 studenata i obavlja zdravstvenu zaštitu studenata, najmanje iz oblasti opšte medicine i ginekologije.

Zavod za zdravstvenu zaštitu studenata koji obezbeđuje zdravstvenu zaštitu za najmanje 30.000 studenata može obavljati specijalističko-konsultativnu delatnost iz oblasti interne medicine, psihijatrije (zaštite mentalnog zdravlja), oftalmologije, otorinolaringologije, dermatovenerologije, fizikalne medicine i rehabilitacije, epidemiologije i socijalne medicine sa informatikom, kao i delatnost dentalne medicine.

Zavod za zdravstvenu zaštitu studenata obezbeđuje laboratorijsku i drugu dijagnostiku, samostalno ili preko druge zdravstvene ustanove, odnosno privatne prakse u skladu sa zakonom i ovom uredbom.

Ukoliko obavljanje laboratorijske i druge dijagnostike nije organizovano u drugoj zdravstvenoj ustanovi u javnoj svojini na teritoriji sedišta zavoda za zdravstvenu zaštitu studenata, laboratorijska i druga dijagnostika se obavlja u zavodu za zdravstvenu zaštitu studenata.

Zavod iz stava 2. ovog člana može imati stacionar kapaciteta do 0,5 postelja na 1.000 studenata koji su se opredelili za izabranog lekara opšte medicine u pomenutom zavodu, za kratkotrajnu hospitalizaciju radi dijagnostike i lečenja. Zavod za zdravstvenu zaštitu studenata obezbeđuje zdravstvenu zaštitu i iz oblasti kućnog lečenja.

Član 12

Zavod za zdravstvenu zaštitu radnika obavlja zdravstvenu zaštitu zaposlenih obavljanjem delatnosti medicine rada sa ciljem: očuvanja zdravlja zaposlenih u bezbednoj i zdravoj radnoj sredini; utvrđivanja radne sposobnosti za obavljanje određene delatnosti (prethodni pregledi); ranog otkrivanja poremećaja zdravlja u vezi sa radom i radnom sredinom (periodični i drugi preventivni pregledi); otkrivanja faktora radne sredine koji mogu nepovoljno uticati na zdravlje radnika i sprovođenja drugih preventivnih mera.

U zavodu za zdravstvenu zaštitu radnika može se obavljati zdravstvena delatnost iz oblasti opšte medicine, dentalne medicine i ginekologije, kao i specijalističko-konsultativna delatnost iz oblasti interne medicine, psihijatrije (neuropsihijatrije), otorinolaringologije i oftalmologije, prvenstveno radi obavljanja preventivnih pregleda iz stava 1. ovog člana.

Zavod za zdravstvenu zaštitu radnika obezbeđuje zdravstvenu zaštitu i iz oblasti kućnog lečenja.

Član 13

Zavod za urgentnu medicinu obavlja hitnu medicinsku pomoć na mestu medicinske hitnosti, u Zavodu za urgentnu medicinu, tokom prevoza obolelih i povređenih u odgovarajuću zdravstvenu ustanovu radi definitivnog zbrinjavanja i lečenja.

Zavod za urgentnu medicinu obavlja i hitan sanitetski prevoz akutno obolelih i povređenih lica u druge odgovarajuće zdravstvene ustanove, vrši prevoz nepokretnih, ograničeno pokretnih pacijenata i pacijenata na dijalizi, ako ova delatnost nije obezbeđena preko druge zdravstvene ustanove, kao i snabdevanje lekovima koji se daju u hitnim slučajevima.

Zavod za urgentnu medicinu obavlja i sanitetski prevoz koji nije hitan, kada je opravdan i medicinski neophodan, u skladu sa propisima kojima se uređuje obavezno zdravstveno osiguranje.

Zavod za urgentnu medicinu osniva se za teritoriju jedne ili više jedinica lokalne samouprave.

Član 14

Zavod za gerijatriju i palijativno zbrinjavanje obavlja zdravstvenu zaštitu starih lica iz oblasti opšte medicine, dentalne medicine, rehabilitacije, palijativnog zbrinjavanja lica svih starosnih dobi i nege u kućnim uslovima.

Zavod za gerijatriju i palijativno zbrinjavanje može obavljati i specijalističko-konsultativnu delatnost iz oblasti interne medicine, neurologije i psihijatrije (neuropsihijatrije).

Zavod za gerijatriju i palijativno zbrinjavanje može imati i stacionar, kao i ambulantu za bol.

Član 15

Zavod dentalnu medicinu obavlja zdravstvenu delatnost koja obuhvata oblasti preventivne i dečije dentalne medicine i opšte dentalne medicine.

U zavodu za dentalnu medicinu mogu se obavljati i specijalističko-konsultativna delatnost iz oblasti ortopedije vilica, stomatološke protetike, parodontologije i oralne medicine, bolesti zuba sa endodoncijom i oralne hirurgije.

Član 16

Zavod za plućne bolesti i tuberkulozu pruža preventivne, dijagnostičke, terapijske i rehabilitacione zdravstvene usluge iz oblasti zdravstvene zaštite pacijenata obolelih od tuberkuloze i drugih plućnih bolesti, koje se mogu lečiti na ambulantnom nivou.

Zavod za plućne bolesti i tuberkulozu obavlja i specijalističko-konsultativnu delatnost iz oblasti interne medicine i pneumoftiziologije.

Zavod za plućne bolesti i tuberkulozu u sklopu preventivne zdravstvene zaštite organizuje i sprovodi mere za sprečavanje, suzbijanje, rano otkrivanje i praćenje tuberkuloze i drugih plućnih bolesti.

Zavod za plućne bolesti i tuberkulozu može imati i stacionar.

Član 17

Zavod za kožne i venerične bolesti obavlja specijalističko-konsultativnu delatnost i pruža preventivne, dijagnostičke, terapijske i rehabilitacione zdravstvene usluge iz oblasti dermatovenerologije i mikrobiologije sa parazitologijom.

Zavod za kožne i venerične bolesti u sklopu preventivne zdravstvene zaštite organizuje i sprovodi mere za sprečavanje, suzbijanje, rano otkrivanje i praćenje polno prenosivih infekcija.

III ZDRAVSTVENA DELATNOST NA SEKUNDARNOM I TERCIJARNOM NIVOU ZDRAVSTVENE ZAŠTITE

Član 18

Stacionarnu i specijalističko-konsultativnu delatnost na sekundarnom nivou zdravstvene zaštite obavlja opšta i specijalna bolnica.

Zdravstveni centar je zdravstvena ustanova, koja obavlja delatnost doma zdravlja i opšte bolnice, u skladu sa zakonom i ovom uredbom.

U zdravstvenom centru, kao jedinstvene, funkcionalne i radne celine organizuju se: laboratorijska, radiološka i druga dijagnostika, specijalističko-konsultativna delatnost iz oblasti interne medicine i psihijatrije (zaštite mentalnog zdravlja).

Klinika obavlja visoko specijalizovanu specijalističko-konsultativnu i stacionarnu zdravstvenu delatnost iz određene oblasti medicine, odnosno dentalne medicine ili samo visokospecijalizovanu specijalističko-konsultativnu delatnost iz oblasti dentalne medicine.

Institut obavlja visokospecijalizovanu specijalističko-konsultativnu i stacionarnu zdravstvenu delatnost ili samo visokospecijalizovanu specijalističko-konsultativnu zdravstvenu delatnost iz jedne ili više oblasti medicine ili dentalne medicine.

Kliničko-bolnički centar obavlja specijalističko-konsultativnu i stacionarnu zdravstvenu delatnost na sekundarnom nivou zdravstvene zaštite i visokospecijalizovanu specijalističko-konsultativnu i stacionarnu zdravstvenu delatnost na tercijarnom nivou zdravstvene zaštite iz više grana medicine.

Univerzitetski klinički centar objedinjuje delatnost tri ili više klinika, odnosno instituta, koje čine organizacionu i funkcionalnu celinu, koja obavlja visokospecijalizovanu specijalističko-konsultativnu i stacionarnu zdravstvenu delatnost na tercijarnom nivou zdravstvene zaštite iz više oblasti medicine.

Zdravstvene ustanove iz st. 3-6. ovog člana obavljaju zdravstvenu delatnost u oblasti laboratorijske i radiološke dijagnostike, kao i odgovarajuću zdravstvenu delatnost na sekundarnom nivou zdravstvene zaštite za stanovništvo teritorije za koju su osnovane, ukoliko u sedištu zdravstvene ustanove iz st. 3-6. ne postoji opšta, odnosno odgovarajuća specijalna bolnica u javnoj svojini, odnosno ukoliko u sedištu zdravstvene ustanove iz st. 5. i 6. ne postoji opšta bolnica u javnoj svojini.

Zdravstvena ustanova iz stava 3. ovog člana može se osnovati samo u sedištu fakulteta zdravstvene struke, a zdravstvene ustanove iz st. 4-6. ovog člana mogu se osnovati samo u sedištu univerziteta, koji u svom sastavu ima fakultet zdravstvene struke.

Zdravstvena ustanova iz stava 1. i st. 3-6. ovog člana, kao i opšta bolnica, kao organizacioni deo zdravstvenog centra iz stava 2. ovog člana, obavljaju i apotekarsku delatnost preko bolničke apoteke, u skladu sa zakonom.

Član 19

Specijalističko-konsultativna delatnost zdravstvenih ustanova iz člana 18. ove uredbe obuhvata: ambulantne specijalističko-konsultativne preglede; prijem i zbrinjavanje hitnih stanja, preglede i dijagnostičku obradu pacijenata upućenih na bolničko lečenje; dijagnostiku, terapiju i rehabilitaciju u okviru dnevne bolnice; fizikalnu medicinu i rehabilitaciju za ambulantne i hospitalizovane pacijente; obavljanje laboratorijskih, radioloških i drugih dijagnostičkih usluga za ambulantne pacijente, kao i drugu odgovarajuću specijalističko-konsultativnu delatnost.

Član 20

Dnevna bolnica, kao posebna organizaciona jedinica bolnice, organizuje se za obavljanje dijagnostičkih, terapijskih i rehabilitacionih usluga za pacijente u sledećim oblastima: nefrologiji (hemodijaliza i peritonealna dijaliza) i drugim internističkim granama medicine (prvenstveno radi primene radioterapije, parenteralne i inhalacione terapije); hirurškim granama medicine (radi obavljanja hirurških intervencija i operacija iz oblasti jednodnevne hirurgije) i psihijatriji - zaštiti mentalnog zdravlja (radi primene kombinovanih mera psihoterapije, socioterapije, okupacione i radne terapije i psihosocijalne podrške pacijentima i članovima njihovih porodica).

Dnevna bolnica kapacitete za program dijalize za hronično obolele pacijente obezbeđuje u skladu sa brojem obolelih.

Broj postelja dnevnih bolnica u internističkim i hirurškim oblastima je najmanje 5% postelja u odnosu na broj postelja u odgovarajućim bolničkim odeljenjima.

Kapacitet dnevne bolnice u psihijatriji iskazuje se brojem mesta za pojedine vrste grupnih psihoterapijskih i rehabilitacionih aktivnosti.

Član 21

Za ostvarivanje zakonom utvrđenih prava na bolničku zdravstvenu zaštitu u Republici Srbiji predviđeno je 43.180 bolničkih postelja, odnosno do 6 postelja na 1.000 stanovnika, i to za:

Pod bolničkim posteljama iz stava 1. ovog člana ne podrazumevaju se postelje u dnevnim bolnicama, neonatološkim odeljenjima porodilišta ni postelje za pratioca, kao ni postelje u stacionaru doma zdravlja, zavodu za zdravstvenu zaštitu studenata, zavoda za gerijatriju i palijativno zbrinjavanje, odnosno postelje u vanbolničkom porodilištu doma zdravlja.

1. Kratkotrajna hospitalizacija

a) Sekundarni nivo zdravstvene zaštite

Član 22

Kapaciteti bolničkih ustanova za zbrinjavanje i lečenje akutnih oboljenja, stanja i povreda na sekundarnom nivou zdravstvene zaštite, sa prosečnom dužinom boravka lečenih na nivou ustanove do 8,5 dana, iskazuju se brojem postelja po oblastima bolničke zaštite na 1.000 stanovnika upravnog okruga i grada Beograda (u daljem tekstu: stopa obezbeđenosti bolničkim posteljama) na sledeći način:

Boravak pacijenata u jedinici za produženo lečenje i negu, uključujući i period akutnog zbrinjavanja na nekom drugom odeljenju, može trajati do 30 dana.

Član 23

U upravnom okrugu i gradu Beogradu gde postoje dve ili više bolničkih ustanova koje obavljaju delatnost na sekundarnom nivou zdravstvene zaštite, ukupan broj postelja i broj postelja po granama i oblastima medicine iz člana 22. ove uredbe, raspoređuje se po zdravstvenim ustanovama vodeći računa o: broju stanovnika koji gravitiraju tim ustanovama i koriste njihove usluge, oblastima delatnosti, prostornim, posteljnim i kadrovskim kapacitetima tih ustanova.

Opšta bolnica u sedištu upravnog okruga kojoj gravitira manje od 200.000 stanovnika, kao i opšta bolnica osnovana za teritoriju više opština, obavlja bolničku i specijalističko-konsultativnu delatnost iz oblasti medicine navedenih u članu 22. ove uredbe, osim dečije, vaskularne, plastične i rekonstruktivne i maksilofacijalne hirurgije.

Opšta bolnica u sedištu upravnog okruga kojoj gravitira preko 200.000 stanovnika, može u okviru hirurgije obavljati delatnost i iz dečije, vaskularne i plastične i rekonstruktivne hirurgije i iz maksilofacijalne hirurgije.

Opšte bolnice osnovane u javnoj svojini u: Subotici, Ćupriji, Boru i opšta bolnica kao organizaciona jedinica zdravstvenog centra u Užicu, mogu obavljati delatnost i iz oblasti neurohirurgije.

Član 24

Opšta bolnica osnovana za teritoriju jedne opštine, odnosno opšta bolnica kojoj gravitira manje od 50.000 stanovnika, obavlja bolničku i specijalističko-konsultativnu delatnost iz oblasti interne medicine, opšte hirurgije, pedijatrije, ginekologije i akušerstva.

Opšta bolnica iz stava 1. ovog člana može obavljati specijalističko-konsultativnu delatnost i iz oblasti neurologije, psihijatrije (neuropsihijatrije), ortopedske hirurgije sa traumatologijom, urologije, oftalmologije, otorinolaringologije i dermatovenerologije.

b) Tercijarni nivo zdravstvene zaštite

Član 25

Posteljni kapaciteti kliničko-bolničkih centara, klinika, instituta i univerzitetskih kliničkih centara za pružanje zdravstvenih usluga tercijarnog nivoa zdravstvene zaštite (6.000 bolničkih postelja, odnosno do 0,85 na 1.000 stanovnika), utvrđuju se na nivou Republike Srbije i autonomne pokrajine.

Kapaciteti iz stava 1. ovog člana raspoređuju se po ustanovama na tercijarnom nivou zdravstvene zaštite srazmerno potrebama stanovništva koje gravitira tim ustanovama, u skladu sa kadrovskim, prostornim i drugim mogućnostima ustanova za rešavanje najsloženijih zdravstvenih potreba stanovništva.

2. Produženo lečenje i dugotrajna hospitalizacija

Član 26

U smislu ove uredbe, bolničko lečenje i zdravstvena nega koje je, zbog vrste bolesti i stepena onesposobljenosti hospitalizovanih, duže od 20 dana, smatra se produženim lečenjem, a ako traje duže od 30 dana dugotrajnom hospitalizacijom.

Član 27

Za bolničko lečenje obolelih od psihijatrijskih bolesti koristi se do 3.250 bolničkih postelja u specijalnim bolnicama u: Novom Kneževcu, Vršcu, Kovinu i Gornjoj Toponici i u delu Klinike za psihijatrijske bolesti "Dr Laza Lazarević" u Beogradu.

U okviru bolničkih postelja iz stava 1. ovog člana, do 1.500 postelja koristi se za zbrinjavanje i lečenje psihotičnih poremećaja u akutnoj fazi, bolesti zavisnosti, za forenzičku psihijatriju, psihogerijatriju i psihosocijalnu rehabilitaciju, a do 1.750 postelja za hospitalizaciju pacijenata obolelih od hroničnih psihijatrijskih bolesti.

Član 28

Za bolničko lečenje obolelih od tuberkuloze i nespecifičnih plućnih bolesti, koriste se kapaciteti specijalnih bolnica u: Zrenjaninu, Beloj Crkvi, Sokobanji, "Ozren" u Sokobanji i Surdulici.

Za bolničko lečenje obolelih od šećerne bolesti, metaboličkih i drugih poremećaja koriste se kapaciteti specijalnih bolnica u: Bukovičkoj Banji, Vrnjačkoj Banji, Zaječaru i Čajetini.

Za bolničko lečenje obolelih od neuroloških i neuromišićnih bolesti koriste se kapaciteti specijalnih bolnica u Beogradu, Novom Pazaru i Starom Slankamenu.

3. Rehabilitacija u stacionarnim zdravstvenim ustanovama

Član 29

U zdravstvenim ustanovama na sekundarnom i tercijarnom nivou zdravstvene zaštite, u kojima se pruža zdravstvena usluga kratkotrajne hospitalizacije, sprovode se odgovarajući rani akutni rehabilitacioni tretman i rani subakutni rehabilitacioni tretman u toku bolničkog lečenja, kao i rehabilitacioni tretman u dnevnim bolnicama i ambulantnim uslovima.

Produžena rehabilitacija obezbeđuje se u zdravstvenim ustanovama specijalizovanim za rehabilitaciju kao kontinuirani produžetak lečenja i rehabilitacije, u okviru određenog indikacionog područja, kada se funkcionalne smetnje ne mogu ublažiti ili otkloniti sa podjednakom efikasnošću u ambulantno-polikliničkim uslovima i u okviru bolničkog lečenja osnovne bolesti.

Produžena rehabilitacija iz stava 2. ovog člana obezbeđuje se isključivo posle završenog odgovarajućeg ranog akutnog rehabilitacionog tretmana i ranog subakutnog rehabilitacionog tretmana, sprovedenog u toku bolničkog lečenja u zdravstvenim ustanovama na sekundarnom ili tercijarnom nivou zdravstvene zaštite.

Član 30

Produžena rehabilitacija u stacionarnim ustanovama specijalizovanim za rehabilitaciju obezbeđuje se za sledeća indikaciona područja:

1) neurološka oboljenja;

2) oboljenja srca i krvnih sudova:

(a) oboljenja perifernih krvnih sudova;

3) reumatska oboljenja;

4) oboljenja respiratornog sistema;

5) povrede i oboljenja lokomotornog sistema;

6) endokrinološka oboljenja.

Produženu rehabilitaciju iz oblasti pomenutih indikacionih područja obezbeđuju sledeće zdravstvene ustanove specijalizovane za rehabilitaciju:

1) Specijalna bolnica za rehabilitaciju Melenci, 300 postelja za rehabilitaciju - za neurološka oboljenja, reumatska oboljenja i povrede i oboljenja lokomotornog sistema;

2) Specijalna bolnica za rehabilitaciju Banja Kanjiža, 140 postelja za rehabilitaciju - za neurološka oboljenja, reumatska oboljenja i povrede i oboljenja lokomotornog sistema;

3) Specijalna bolnica za rehabilitaciju "Junaković" Apatin, 140 postelja za rehabilitaciju - za neurološka oboljenja, reumatska oboljenja, povrede i oboljenja lokomotornog sistema i endokrinološka oboljenja;

4) Specijalna bolnica za neurološka i posttraumatska stanja Stari Slankamen, 295 postelja za rehabilitaciju - za neurološka oboljenja, reumatska oboljenja i povrede i oboljenja lokomotornog sistema;

5) Specijalna bolnica za rehabilitaciju Vrdnik, 90 postelja za rehabilitaciju - za reumatska oboljenja i povrede i oboljenja lokomotornog sistema;

6) Specijalna bolnica za rehabilitaciju Banja Koviljača, 200 postelja za rehabilitaciju - za neurološka oboljenja, reumatska oboljenja, povrede i oboljenja lokomotornog sistema i rehabilitaciju dece;

7) Specijalna bolnica za rehabilitaciju "Bukovička Banja", Aranđelovac, 50 postelja za rehabilitaciju - za reumatska oboljenja, oboljenja respiratornog sistema, povrede i oboljenja lokomotornog sistema i rehabilitaciju dece;

8) Specijalna bolnica za nespecifične plućne bolesti "Sokobanja", Sokobanja, 165 postelja za rehabilitaciju - za reumatska oboljenja, oboljenja respiratornog sistema, povrede i oboljenja lokomotornog sistema i rehabilitaciju dece;

9) Specijalna bolnica za rehabilitaciju "Gamzigrad", Zaječar, 90 postelja za rehabilitaciju - za neurološka oboljenja, oboljenja perifernih krvnih sudova, reumatska oboljenja i povrede i oboljenja lokomotornog sistema;

10) Specijalna bolnica za bolesti štitaste žlezde i bolesti metabolizma "Zlatibor", Čajetina, 70 postelja za rehabilitaciju - za reumatska oboljenja, povrede i oboljenja lokomotornog sistema, endokrinološka oboljenja i rehabilitaciju dece;

11) Specijalna bolnica za rehabilitaciju Ivanjica, 90 postelja za rehabilitaciju - za reumatska oboljenja, oboljenja respiratornog sistema i povrede i oboljenja lokomotornog sistema i onkološku rehabilitaciju dece;

12) Specijalna bolnica za lečenje i rehabilitaciju "Merkur" Vrnjačka Banja, 300 postelja za rehabilitaciju - za neurološka oboljenja, reumatska oboljenja, povrede i oboljenja lokomotornog sistema i endokrinološka oboljenja;

13) Specijalna bolnica za rehabilitaciju "Agens", Mataruška Banja, Kraljevo, 140 postelja za rehabilitaciju - za neurološka oboljenja, reumatska oboljenja i povrede i oboljenja lokomotornog sistema;

14) Specijalna bolnica za progresivne mišićne i neuromišićne bolesti Novi Pazar, 100 postelja za rehabilitaciju - za neurološka oboljenja, reumatska oboljenja, povrede i oboljenja lokomotornog sistema i rehabilitaciju dece;

15) Specijalna bolnica za rehabilitaciju "Ribarska Banja", Kruševac, 260 postelja za rehabilitaciju - za neurološka oboljenja, reumatska oboljenja i povrede i oboljenja lokomotornog sistema;

16) Institut za lečenje i rehabilitaciju "Niška Banja", Niš, 350 postelja za rehabilitaciju - za oboljenja srca i krvnih sudova, reumatska oboljenja i povrede i oboljenja lokomotornog sistema;

17) Specijalna bolnica za rehabilitaciju "Gejzer", Sijarinska Banja, Medveđa, 50 postelja za rehabilitaciju - za reumatska oboljenja i povrede i oboljenja lokomotornog sistema;

18) Specijalna bolnica za rehabilitaciju Bujanovac, 40 postelja za rehabilitaciju - oboljenja perifernih krvnih sudova, reumatska oboljenja i povrede i oboljenja lokomotornog sistema;

19) (brisana)

20) Institut za rehabilitaciju, Beograd, 370 postelja za rehabilitaciju - za neurološka oboljenja, oboljenja srca i krvnih sudova, reumatska oboljenja, oboljenja respiratornog sistema i povrede, oboljenja lokomotornog sistema i rehabilitaciju dece, uključujući i onkološku rehabilitaciju.

IV ZDRAVSTVENA DELATNOST KOJA SE OBAVLJA NA VIŠE NIVOA ZDRAVSTVENE ZAŠTITE

Član 31

Za obavljanje zdravstvene delatnosti na više nivoa zdravstvene zaštite osnivaju se sledeće zdravstvene ustanove: zavod za javno zdravlje, zavod za transfuziju krvi, zavod za medicinu rada, zavod za sudsku medicinu, zavod za virusologiju, vakcine i serume, zavod za antirabičnu zaštitu, zavod za psihofiziološke poremećaje i govornu patologiju i zavod za biocide i medicinsku ekologiju.

Zdravstvene ustanove iz stava 1. ovog člana obavljaju delatnost u skladu sa zakonom.

1. Zavod za javno zdravlje

Član 32

Zavod za javno zdravlje se osniva za teritoriju jednog upravnog okruga, grada Beograda, Autonomne pokrajine Vojvodina i Republike Srbije.

Zavod iz stava 1. ovog člana može biti osnovan kao institut, u skladu sa zakonom.

Zavod za javno zdravlje koji je osnovan za područje Autonomne pokrajine Vojvodina obavlja delatnost u skladu sa zakonom i za teritoriju upravnog okruga u kome ima sedište.

Izuzetno, zavod za javno zdravlje može se osnovati za područje više jedinica lokalne samouprave, koje čine područje koje je manje od područja jednog upravnog okruga ili za područje dva susedna upravna okruga.

2. Zavod za transfuziju krvi

Član 33

Zavod za transfuziju krvi kao ovlašćena transfuziološka ustanova se osniva za teritoriju Republike Srbije i Autonomne pokrajine u skladu sa zakonom.

Zavod iz stava 1. ovog člana može biti osnovan kao institut u skladu sa zakonom.

V ORGANIZACIJA PRUŽANJA HITNE MEDICINSKE POMOĆI

Član 34

Pružanje hitne medicinske pomoći akutno obolelim i povređenim osobama prioritetna je obaveza zdravstvenih radnika i zdravstvenih ustanova na svim nivoima zdravstvene zaštite.

U postupku zbrinjavanja hitnih stanja i oboljenja, primenjuju se načela i metodi urgentne medicine.

Član 35

Pružanje hitne medicinske pomoći organizuje se u okviru dva funkcionalno povezana podsistema: prehospitalna hitna medicinska pomoć i hitna medicinska pomoć u okviru bolničke delatnosti.

Član 36

Prehospitalna hitna medicinska pomoć jeste kontinuirana delatnost zdravstvenih ustanova primarnog nivoa zdravstvene zaštite, osim zavoda za laboratorijsku dijagnostiku, odnosno radiološku dijagnostiku i obuhvata: ukazivanje medicinske pomoći na mestu hitnosti i u zdravstvenoj ustanovi, sanitetski prevoz kritično obolelih i povređenih do stacionarne ustanove, uz neprekidno praćenje stanja i pružanje neophodne pomoći u toku transporta.

Prehospitalna hitna medicinska pomoć obavlja se u okviru redovne delatnosti lekara i njegovih saradnika i radom lekara u pripravnosti ili dežurne ekipe noću, nedeljom i u dane državnih praznika.

U domu zdravlja koji je osnovan za teritoriju sa preko 25.000 stanovnika može se organizovati služba hitne medicinske pomoći za kontinuirani prijem i zbrinjavanje hitnih stanja.

Član 37

Hitna medicinska pomoć u okviru bolničke delatnosti obezbeđuje se preko stručnih timova prijemno-urgentnog odeljenja opšte bolnice, kliničko-bolničkog centra, klinike, instituta i univerzitetskog kliničkog centra i prijemom na bolničko lečenje.

Zdravstvene ustanove iz stava 1. ovog člana, koje ne mogu adekvatno zbrinuti obolele i povređene, dužne su da obezbede sanitetski prevoz i odgovarajuću stručnu pomoć u toku transporta do odgovarajuće stacionarne zdravstvene ustanove.

Ako je u zdravstvenoj ustanovi iz stava 1. ovog člana hitno zbrinjavanje povređenog ili obolelog pacijenta završeno u danu javljanja zdravstvenoj ustanovi, a pacijent koji se otpušta na kućno lečenje nema mogućnost organizacije sopstvenog prevoza, zdravstvena ustanova iz stava 1. ovog člana obezbeđuje prevoz pacijenta.

VI CITOLOŠKA DIJAGNOSTIKA ZA ORGANIZOVANI SKRINING RAKA GRLIĆA MATERICE

Član 38

Za obavljanje zdravstvene delatnosti citološke dijagnostike u organizovanom skriningu na rak grlića materice osnivaju se citolaboratorije.

Organizovani skrining raka grlića materice obavlja se u zdravstvenim ustanovama koje obavljaju delatnost na primarnom, sekundarnom i tercijarnom nivou zdravstvene zaštite u kojima se osnivaju citolaboratorije.

U postupku organizovanja i sprovođenja organizovanog skrininga raka grlića materice primenjuju se načela i metode definisane propisom kojim se uređuje nacionalni program ranog otkrivanja raka grlića materice.

Član 39

Dom zdravlja, kao ustanova primarnog nivoa zdravstvene zaštite, na teritoriji opštine za koju je osnovan, vrši identifikaciju ciljne populacije žena (žene starosne dobi od 25 do 64 godine), organizuje i sprovodi pozivanje žena, obavlja uzimanje cervikalnog brisa za citološki pregled (PAP pregled) i dostavljanje preparata u citolaboratoriju, vodi medicinsku dokumentaciju i evidenciju o sprovođenju organizovanog skrininga, izdaje rezultate nalaza ženama, obezbeđuje i usmerava žene sa patološkim nalazom na dalju dijagnostiku i lečenje i izveštava o sprovođenju organizovanog skrininga nadležni zavod za javno zdravlje i organizacionu jedinicu za skrining u Institutu za javno zdravlje Srbije "Dr Milan Jovanović Batut".

Citolaboratorija obavlja bojenje preparata (razmaza), tumačenje razmaza i dostavlja rezultate pregleda razmaza domu zdravlja iz kojeg je upućen.

Citolaboratorije za organizovani skrining raka grlića materice formiraju se u sledećim zdravstvenim ustanovama, koje obavljaju poslove iz stava 2. ovog člana za ciljnu populaciju žena iz odgovarajućih jedinica lokalne samouprave:

1) Dom zdravlja Subotica - za ciljnu populaciju žena sa teritorije Severnobačkog, Zapadnobačkog i Severnobanatskog upravnog okruga;

2) Dom zdravlja Zrenjanin - za ciljnu populaciju žena sa teritorije Srednjebanatskog i Južnobanatskog upravnog okruga;

3) Dom zdravlja Novi Sad - za ciljnu populaciju žena sa teritorije Južnobačkog upravnog okruga;

4) Dom zdravlja Sremska Mitrovica - za ciljnu populaciju žena sa teritorije Sremskog upravnog okruga;

5) Dom zdravlja Valjevo - za ciljnu populaciju žena sa teritorije Kolubarskog i Mačvanskog upravnog okruga;

6) Dom zdravlja Požarevac - za ciljnu populaciju žena sa teritorije Braničevskog, Podunavskog i Borskog upravnog okruga;

7) Dom zdravlja Kragujevac - za ciljnu populaciju žena sa teritorije Šumadijskog i Pomoravskog upravnog okruga;

8) Dom zdravlja Užice - za ciljnu populaciju žena sa teritorije Zlatiborskog i Moravičkog upravnog okruga;

9) Dom zdravlja Kraljevo - za ciljnu populaciju žena sa teritorije Raškog upravnog okruga;

10) Dom zdravlja Kruševac - za ciljnu populaciju žena sa teritorije Rasinskog, Kosovskog, Pećkog, Prizrenskog, Kosovsko-mitrovačkog i Kosovsko-pomoravskog upravnog okruga;

11) Dom zdravlja Niš - za ciljnu populaciju žena sa teritorije Nišavskog, Zaječarskog, Topličkog i Pirotskog upravnog okruga;

12) Dom zdravlja Leskovac - za ciljnu populaciju žena sa teritorije Jablaničkog i Pčinjskog upravnog okruga;

13) Univerzitetski klinički centar Srbije - za ciljnu populaciju žena sa teritorije grada Beograda (opštine Vračar, Zvezdara, Grocka, Palilula i Stari grad);

14) Kliničko-bolnički centar Zemun - za ciljnu populaciju žena sa teritorije grada Beograda (opštine Čukarica, Novi Beograd, Zemun i Surčin);

15) Ginekološko-akušerska klinika "Narodni front" - za ciljnu populaciju žena sa teritorije grada Beograda (opštine Savski venac, Rakovica, Voždovac, Obrenovac, Barajevo, Lazarevac, Sopot i Mladenovac).

Član 40

Svi domovi zdravlja u kojima nisu formirane citolaboratorije organizuju transport briseva uzetih u organizovanom skriningu raka grlića materice do odgovarajuće zdravstvene ustanove iz člana 39. stav 3. ove uredbe, koje obavljaju primarnu citološku analizu preparata (prvo čitanje).

Konačnu citološku analizu preparata (drugo čitanje) obavljaju zdravstvene ustanove koje obavljaju zdravstvenu delatnost na sekundarnom i tercijarnom nivou zdravstvene zaštite, a koje ispunjavaju zakonom propisane uslove za obavljanje delatnosti patologije, patohistologije i citologije.

VII ORGANIZACIJA LEČENJA LICA ZAVISNIH OD PSIHOAKTIVNIH SUPSTANCI

Član 41

Lečenje lica zavisnih od psihoaktivnih supstanci organizuje se u domovima zdravlja i stacionarnim zdravstvenim ustanovama: opštim i specijalnim bolnicama, klinikama i univerzitetskim kliničkim centrima.

Član 42

Lečenje lica zavisnih od psihoaktivnih supstanci primenom supstitucione terapije, koja podrazumeva davanje lekova pacijentima u prisustvu zdravstvenog radnika, sprovodi se u domovima zdravlja koji ispunjavaju zakonom propisane uslove za obavljanje zdravstvene delatnosti iz oblasti psihijatrije (neuropsihijatrije).

Dom zdravlja obezbeđuje lekove i potrebna medicinska sredstva za lečenje lica zavisnih od psihoaktivnih supstanci preko apoteke koja je u sastavu doma zdravlja, odnosno preko druge zdravstvene ustanove koja u svom sastavu ima apoteku.

Član 43

Lečenje lica zavisnih od psihoaktivnih supstanci sprovodi se i u zdravstvenim ustanovama koje obavljaju zdravstvenu delatnost na sekundarnom, odnosno tercijarnom nivou zdravstvene zaštite, a koje ispunjavaju zakonom propisane uslove za obavljanje zdravstvene delatnosti iz oblasti psihijatrije (neuropsihijatrije).

Lečenje iz stava 1. ovog člana obezbeđuje se u zdravstvenom centru, opštoj bolnici, specijalnoj bolnici za bolesti zavisnosti, specijalnoj bolnici za psihijatrijske bolesti, klinici za psihijatrijske bolesti i univerzitetskom kliničkom centru.

Lečenje lica iz stava 1. ovog člana sprovodi se u okviru kratkotrajne hospitalizacije sa detoksifikacijom, produžene hospitalizacije koja obuhvata psihosocijalnu rehabilitaciju, resocijalizaciju i supstitucionu terapiju, kao i dnevne bolnice i specijalističko-konsultativne delatnosti, koje uključuju i supstitucionu terapiju.

Referentne zdravstvene ustanove za lečenje lica zavisnih od psihoaktivnih supstanci, pored toga što učestvuju u lečenju lica zavisnih od psihoaktivnih supstanci, obavljaju poslove zdravstvene zaštite od opšteg interesa utvrđene zakonom, i to: primenu, praćenje i unapređenje jedinstvene doktrine i metodologije u prevenciji, dijagnostici, lečenju i rehabilitaciji od bolesti zavisnosti, usaglašavanje razvoja metoda u lečenju bolesti zavisnosti, zasnovanih na dokazima o kvalitetu, bezbednosti i efikasnosti u zdravstvenoj zaštiti, pripremanje nacionalnih vodiča za dijagnostiku i lečenje bolesti zavisnosti, pružanje saveta i konsultacija drugim zdravstvenim ustanovama, zdravstvenim radnicima i zdravstvenim saradnicima u vezi sa dijagnostikom, profilaksom i lečenjem bolesti zavisnosti i stručno usavršavanje, sprovođenje specijalizacije i uže specijalizacije i kontinuirane edukacije zdravstvenih radnika i zdravstvenih saradnika.

VIII ORGANIZACIONE JEDINICE ZDRAVSTVENIH USTANOVA I MERE ZA UNAPREĐENJE EFIKASNOSTI RADA

Član 44

Zdravstvene ustanove obrazuju organizacione jedinice u skladu sa delatnošću za koju su osnovane i u zavisnosti od broja zaposlenih, a s ciljem efikasnijeg korišćenja kadrovskih resursa, sredstava za rad, bolničkih postelja i drugih kapaciteta i radi povećanja dostupnosti zdravstvenih usluga, kvaliteta i efektivnosti mera zdravstvene zaštite.

Član 45

U zdravstvenim ustanovama na primarnom nivou zdravstvene zaštite obrazuju se organizacione jedinice po teritorijalnom principu (ogranak, zdravstvena stanica, zdravstvena ambulanta) i po funkcionalnom principu za jednu ili više oblasti u okviru delatnosti (služba, odeljenje, odsek).

Član 46

U zdravstvenim ustanovama na sekundarnom i tercijarnom nivou zdravstvene zaštite obrazuju se organizacione jedinice koje objedinjavaju stacionarnu i specijalističko-konsultativnu delatnost u jednoj ili više srodnih oblasti medicine, kao i organizacione jedinice za obavljanje dijagnostičkih, rehabilitacionih i drugih stručnih poslova za ambulantne i stacionarno lečene pacijente.

Član 47

Stacionarna delatnost obavlja se u okviru bolničkih i kliničkih odeljenja, organizovanih u okviru jedne ili više srodnih grana, odnosno oblasti medicine, kao i nivoa lečenja i nege.

Obrazovanje bolničkih i kliničkih odeljenja po nivou lečenja i zdravstvene nege podrazumeva, pored odeljenja za standardno lečenje i negu, i odeljenja za intenzivno lečenje i negu, a po potrebi i odeljenja za poluintenzivno lečenje i negu.

Član 48

U stacionarnim zdravstvenim ustanovama, u zavisnosti od zdravstvenih potreba, pacijentu se obezbeđuje lečenje u bolničkom, odnosno kliničkom odeljenju za standardno lečenje i negu (osnovni nivo lečenja i nege) ili na višim nivoima lečenja i nege, koji podrazumevaju:

1) nivo 1 - za lečenje i negu pacijenata visoko zavisnih od tuđe pomoći i pacijenata sa mogućim pogoršanjem njihovog zdravstvenog stanja, kao i pacijenata koji su premešteni sa višeg nivoa lečenja i nege čije zdravstvene potrebe mogu biti zadovoljene u odeljenju za standardno lečenje, ali uz dodatni nadzor i potporu;

2) nivo 2 intenzivnog lečenja i nege - za pacijente sa disfunkcijom (oštećenjem) najmanje jednog organskog sistema kod kojih je potrebna osnovna respiratorna ili hemodinamska potpora, za pacijente koji su na postoperativnom lečenju, kao i za one koji su premešteni sa višeg nivoa lečenja i nege;

3) nivo 3 intenzivnog lečenja i nege - za pacijente kod kojih je neophodna složena respiratorna potpora ili bazična respiratorna potpora, zajedno sa potporom još najmanje dva organska sistema (pacijenti sa disfunkcijom više organa).

Za nivo 1 lečenja i nege može se organizovati posebno bolničko, odnosno kliničko odeljenje za poluintenzivno, a za nivo 2 i 3 odeljenje za intenzivno lečenje i negu.

Broj postelja iz stava 1. tačka 1) ovog člana može biti najviše dva puta veći od broja postelja iz stava 1. tač. 2) i 3) ovog člana.

Član 49

Kapaciteti odeljenja za intenzivno lečenje i negu nivoa 2 i 3 iz člana 48. ove uredbe obezbeđuju se u odnosu na broj postelja u zdravstvenoj ustanovi sa sledećim učešćem, i to u:

1) zdravstvenom centru, opštoj i specijalnoj bolnici u kojoj se obavlja kratkotrajna hospitalizacija do 5%;

2) kliničko-bolničkom centru do 6%;

3) klinici, institutu i univerzitetskom kliničkom centru do 8%

4) urgentnom centru, specijalnoj bolnici (odeljenju) za cerebrovaskularna oboljenja i Institutu za neonatologiju do 20%.

Udeo postelja nivoa 3 - intenzivnog lečenja i nege u ukupnom broju postelja intenzivnog lečenja i nege iz stava 1. ovog člana ne može biti veći od:

1) 10% u zdravstvenom centru, opštoj i specijalnoj bolnici u kojoj se leče akutna stanja i oboljenja;

2) 15% u kliničko-bolničkom centru;

3) 20% u klinici, institutu i univerzitetskom kliničkom centru;

4) 25% u urgentnom centru univerzitetskog kliničkog centra i specijalnoj bolnici za cerebrovaskularna oboljenja.

U specijalnim bolnicama u kojima se obavlja dugotrajna hospitalizacija i rehabilitacija mogu se obrazovati bolnička odeljenja za nepokretne i ograničeno pokretne pacijente i za pacijente kojima je, zbog prirode bolesti i stanja, neophodan dodatni nadzor i potpora (nivo 1 intenzivnog lečenja i nege).

IX PRELAZNE I ZAVRŠNE ODREDBE

Član 50

Zdravstvene ustanove u javnoj svojini na teritoriji Autonomne pokrajine Kosovo i Metohija u pogledu vrste, strukture, kapaciteta i bolničkih postelja raspoređuju se u skladu sa zakonom i ovom uredbom.

Član 51

Danom stupanja na snagu ove uredbe prestaje da važi Uredba o planu mreže zdravstvenih ustanova ("Službeni glasnik RS", br. 42/06, 119/07, 84/08, 71/09, 85/09, 24/10, 6/12, 37/12, 8/14, 92/15, 111/17, 114/17 - ispravka, 13/18, 15/18 - ispravka i 68/19).

Član 52

Ova uredba stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u "Službenom glasniku Republike Srbije".

TABELA TERITORIJALNOG RASPOREDA I POSTELJNIH KAPACITETA ZDRAVSTVENIH USTANOVA U REPUBLICI SRBIJI